Zatrudniona w Sądzie Okręgowym w Bydgoszczy Hanna Daniel tytułowa „pani życia i śmierci” nadal proceduje. Nic to, że toczą się w stosunku do niej z powództwa ( cywilnego ) procesy o naruszenie dóbr osobistych, dodatkowo – o niezgodne z prawem procedowanie. Nic to. Pani Hanna wydaje postanowienia, zarządzenia w sprawach innych „osób zatrudnionych w sądach”. Zapewne dzieje się tak, że pani Hanna wydając swoje „wyroki” wskazuje swoim koleżankom i kolegom jakie podstawy prawne winny być zastosowane przez nich w procesach gdzie sama „zatrudniona w Sądzie” Hanna Daniel – występuje jako osoba „pozwana”.
Poniżej cytat z jednego z takich wyroków:
„Powództwo należy uznać za bezzasadne.
Zgodnie z art. 1911 § 1 k.p.c. jeżeli z treści pozwu i załączników oraz okoliczności dotyczących sprawy, a także faktów, o których mowa w art. 228 k.p.c., wynika oczywista bezzasadność powództwa, stosuje się przepisy § 2-4. W myśl art. 1911 § 2 i 3 k.p.c. gdyby czynności, które ustawa nakazuje podjąć w następstwie wniesienia pozwu, miały być oczywiście niecelowe, można je pominąć. W szczególności można nie wzywać powoda do usunięcia braków, uiszczenia opłaty, nie sprawdzać wartości przedmiotu sporu ani nie przekazywać sprawy. Sąd może oddalić powództwo na posiedzeniu niejawnym, nie doręczając pozwu osobie wskazanej jako pozwany ani nie rozpoznając wniosków złożonych wraz z pozwem.
Powołany przepis został wprowadzony przez ustawę z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019.1469) i pozwala na oddalenie powództwa na posiedzeniu niejawnym bez podejmowania jakichkolwiek czynności wobec pozwu. W uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. wskazano, że „sankcja wniesienia pozwu oczywiście bezzasadnego winna przede wszystkim pozwolić na uniknięcie jego szkodliwych następstw”. Sąd może oddalić powództwo jako oczywiście bezzasadne, opierając swoją ocenę jedynie na treści wniesionego pozwu oraz ewentualnie powołanych przez powoda dowodach, a także faktach notoryjnie znanych oraz powszechnie dostępnych (art. 228 § 1 i 2 k.p.c.). Oddalenie powództwa na podstawie tego przepisu może zatem nastąpić jedynie na wczesnym etapie badania sprawy, z reguły na pierwszym posiedzeniu albowiem „oczywista bezzasadność” ma wynikać z pozwu oraz powołanych przez powoda okoliczności i faktów, o których mowa w art. 228 k.p.c.
W doktrynie wskazuje się, że „oczywista bezzasadność powództwa” jest to stan, w którym dla każdego prawnika, bez potrzeby głębszej analizy jurydycznej sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest jasne, że nie ma podstawy do udzielenia żądającemu merytorycznej ochrony prawnej. Sformułowano również stanowisko, że roszczenie jest oczywiście bezzasadne, gdy z samej treści pozwu jasno wynika, że powodowi nie przysługuje żądanie od pozwanego określonego świadczenia na podstawie przytoczonych okoliczności faktycznych (decydują przepisy prawa materialnego). Roszczenie może być oczywiście bezzasadne zarówno z przyczyn faktycznych (gdy wnioski wysnute przez stronę z powołanych przez nią okoliczności faktycznych są rażące sprzeczne z zasadami logiki), jak i z przyczyn prawnych, gdy każdy prawnik bez głębszej analizy, z góry może ocenić, że roszczenie nie może być uwzględnione. W analogiczny sposób przesłanka ta jest ujmowana w judykaturze. Wskazuje się, że oczywista bezzasadność roszczenia to bezzasadność niebudząca jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że roszczenie, z którym występuje powód, nie zasługuje na udzielenie mu ochrony prawnej, przy czym wniosek taki nasuwa się niezwłocznie po zaznajomieniu się z roszczeniem oraz jego podstawą faktyczną i prawną. Stan oczywistej bezzasadności powództwa – w rozumieniu wskazanego przepisu – będzie mógł wystąpić jedynie w sytuacji, gdy zgłoszone przez powoda żądanie prowadzi do wniosku, że nie może ono znaleźć ochrony prawnej z uwagi na treść obowiązujących przepisów prawa, które takiej ochrony nie przewidują.”
Ja natomiast w tym miejscu przywołuję twierdzenie,że „osoba zatrudniona w sądzie” Hanna Daniel wprost narusza art.45 Konstytucji, poświadczone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 czerwca 2008 roku, Sygnatura akt P 37/07.
* Osoba zatrudniona w sądzie – to osoba posiadająca umowę o prace z sądem, pobierająca ustalone w tej umowie wynagrodzenie. Osoba ta jest autorem dokumentów takich jak: postanowienia, zarządzenia wreszcie i wyroki. Najczęściej ta osoba tworzy wymienione wyżej dokumenty łamiąc art. 45 Konstytucji.
* Sędzia – funkcjonariusz publiczny uprawniony do orzekania w sprawach należących do właściwości sądów i trybunałów, na zasadach niezawisłości i bezstronności.
